“Japońskie sztuki i szkoły walki – Tom 2″
autor: Donn F. Draeger
wymiary: 180×255 mm
oprawa: twarda z obwolutą
liczba stron: 112
polskie wydanie: Diamond Books, 2006 r.
Książka jest trudna w odbiorze w niektórych fragmentach. Celem jaki sobie autor wyznaczył jest ukazanie transformacji wojennych sztuk jutsu w budo.
Żeby to przedstawić autor dokonał analizy historycznej i kulturowej, oraz oczywiście przedstawił zanik i powstawanie nowych szkół walki (daty, nazwiska). Jednakże lektura wpływów różnych prądów filozoficznych na przeobrażające się społeczeństwo nie dla każdego będzie ciekawa.
Pewną ulgą jest określenie w początkowej części książki różnicy:
„Gdybyśmy rozważyli tradycyjne bujutsu i budo jako formy charakteryzujące się trzema tylko cechami, to rozkład priorytetów wyglądałby następująco:
tradycyjne bujutsu: 1) walka 2) dyscyplina 3) moralność
tradycyjne budo: 1) moralność 2) dyscyplina 3) estetyka formy”
Nie jest to oczywiście esencja książki, ale jeden z najważniejszych wniosków.
Jeśli chodzi o nawiązania do klasyki oraz kluczowych faktów mających wpływ na rozwój budo – opracowanie Herrigela na temat łucznictwa zostało ledwie napomknięte, za to dosyć szczegółowo przedstawiono incydent 47 roninów. Nie zabrakło też odniesień do kabuki, a nawet poezji znanej jako haiku. Dla mnie najciekawsze były pewne nieznane mi fakty (nie wiedziałem, że ju-jutsu powstało tak późno) oraz pewne smaczki (np. o wypaczeniach w iaido); także kilka innych rzeczy, które nie zdradzę żeby nie psuć lektury.
Bardzo interesujący był też dla mnie rozdział „Metody treningowe” przedstawiający co dzieje się w świadomości adepta sztuk walki w ciągu lat treningu.
Poniżej kilka zdjęć pozwalających zorientować się w zawartości publikacji.
Podsumowując – książka przedstawia zatracanie się praktycznej strony sztuk wojennych. Ich przeobrażanie się w formy ruchowe, oparte na technikach walki, służące rozwojowi świadomości i osobowości.
AIKIDO BLOG 